Bob Hendrikx

De Living Cocoons zijn gemaakt van mycelium, de levende wortels van paddenstoelen. Of eigenlijk worden de kisten helemaal niet gemaakt, legt Bob uit. "Wij groeien onze producten. Dat duurt zeven dagen. We stoppen de ingrediënten, hennepvezels die overblijven uit de touwindustrie, samen met mycelium in een mal. Dan ontstaat er een biologisch proces. Het is een beetje vergelijkbaar met een brood bakken."

Een goede eigenschap van mycelium is dat het afvalstoffen, zoals dode lichamen, effectief omzet in voeding voor de bodem. Eenmaal in de grond lost de kist binnen 45 dagen op en verrijkt het ecosysteem. Vergelijk dat maar eens met een houten kist. "Een boom kan er wel 45 jaar over doen om te groeien", zegt Bob. "Die kappen we dan en stoppen we als kist in de grond, waar het tien tot vijftien jaar duurt voor het opgelost is."

Als student architectuur in Delft was Bob al bezig met hoe de mens om kan gaan met de aarde. "In de natuur leeft alles", zegt hij. "Wij als mens zien een boom en maken die dood om er een stoel van te maken. Terwijl een levende boom allerlei interessante eigenschappen heeft. Zo zijn we niet alleen parasitair, maar ook kortzichtig."

Inmiddels zijn er tweehonderd mensen in een Living Cocoon begraven en is Bob bezig met uitbreiding naar het buitenland. Ook bouwt hij verder aan zijn visie om alledaagse objecten tot leven te wekken. Op de aankomende Dutch Design Week toont hij voor het eerst twee nieuwe vindingen. Een levende prullenbak van handgeblazen glas waarin zeeanemonen het afval op natuurlijke wijze opruimen. En zijn nieuwe wegafzetting van betonmos leidt verkeer in goede banen en biedt tegelijk ruimte aan groen.

"Ik wil meer leven in dode producten krijgen en zorgen dat we onderaan de streep een positieve impact hebben", zegt Bob. Dat is nogal een uitdaging, aangezien we met alles wat we maken en consumeren juist iets onttrekken aan de aarde. "Ik denk dat het van pioniers moet komen om die science fiction tot realiteit maken."